Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Duo Reges: constructio interrete. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.

Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Proclivi currit oratio. Ratio quidem vestra sic cogit. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.

Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Cur, nisi quod turpis oratio est? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Si enim ad populum me vocas, eum.

An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?

Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Graece donan, Latine voluptatem vocant. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.