Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Duo Reges: constructio interrete.

Peccata paria. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Hoc sic expositum dissimile est superiori. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Itaque his sapiens semper vacabit.

Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Dat enim intervalla et relaxat. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.

Cave putes quicquam esse verius. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Ita multa dicunt, quae vix intellegam. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?